DMNSZ //OP #40

DMNSZ
Baza, Floriańska 15, Kraków
10.01.2018, godz. 20.00

DMNSZ (demonszy) operując szumem i sprzężeniami zwrotnymi buduje repetytywną tkankę muzyczną.

Patryk Daszkiewicz (ukrywający się za tym projektem) skupia się na pracy z przestrzenią i środowiskiem dźwiękowym. Eksperymentuje z różnymi formami, czy technikami nagrań i pozostającymi po nich artefaktami. DMNSZ brodzi w szumach z kaset, winylowych trzaskach, przeskakujących płytach CD, czy pozostałościach po błędach konwersjii plików mp3. Grając używa głównie samplera, walkmanów i kilku efektów, czy też potraktowanego jako kolejny instrument samego miksera.

Udziela się również w innych mniej lub bardziej enigmatycznych projektach takich jak sumpf, kakamina, czy ostatnio w trio strętwa z Maciejem Maciągowskim i Pawłem Doskoczem.

Prace Patryka Daszkiewicza były też prezentowane w formie instalacji dźwiękowej w Toruniu w trakcie festiwalu Obserwatorium Miejskie (Urban Observatory 2012), czy na wystawie zbiorowej „Rysowanie dźwięku” pokazywanej w Poznaniu, Toruniu i Lublinie.
Na początku lipca nakładem warszawskiej wytwórni Pointless Geometry został wydany na kasecie album „O U I J A”.

Maciej Wirmański na blogu Kultura Staroci napisał o albumie:
„Zamiast wirtuozerskich kawalkad DMNSZ gwarantuje wsłuchiwanie się w mikrodetale. To jest bodaj jeden z największych walorów tego materiału – zachęta do wsłuchiwanie się w prostotę dronów, ambientów, szorstkich pasaży przechodzących w akwarelowo-pastelowe pętle, Boże broń nie popadająca w łatwizny gatunku. Dźwięki technologicznego lo-fi są na OUIJI obecne, ale nie nadużywa tej estetyki w ramach retromelancholii. Tym bardziej, że czasem bywa precyzyjne hi-fi, gdy robi subbasy podobne do Andego Stotta (utwory Y oraz E). (…) Zdaje się, że Daszkiewicz jako jeden z niewielu w kraju rozumie możliwości minimalizmu, który nie jest jednocześnie minimalizmem kwartetu Reich-Glass-Riley-Le Monte Young (…) celuje w to co robił William Basinski, co słychać w nieustających pętlach, specjalizuje się w skupieniu uwagi na pojedynczości fenomenów akustycznych, jak Alvin Lucier czy Morton Feldman.”
http://kulturastaroci.blogspot.com/2017/09/krotkie-trwanie-dmnsz-ouija.html

Bartosz Nowicki – Raz uchem/raz okiem:
„DMNSZ bada psychofizyczny aspekt dźwięku, odrywając go od kontekstu muzycznego. Drenuje ciało akustycznym sygnałem, wyzwalając emocje i wpływając na samopoczucie. Ta niepozorna kaseta, jest jedną z ciekawszych wypowiedzi intelektualnych w rodzimej muzyce w ostatnich latach. Porusza wątek transgresji dźwięku, jego oddziaływania na ciało, a mimo ascetycznej artykulacji znajduje również miejsce na estetyczny, autorski szlif”
http://1uchem1okiem.blogspot.com/2017/11/transgresja-haasu-dmnsz-stretwa.html

Link:
https://pointless-geometry.bandcamp.com/album/dmnsz-ouija