artykuły portret

Spójność przeciwieństw. O muzyce Laure Boer

Małgorzata Heinrich

Wielozmysłowość doświadczenia jest zatem obecna w twórczości Laure Boer. Jest subtelna – brak tutaj wielkich, rozbudowanych przedsięwzięć multimedialnych – pozostaje jednak kluczowa dla procesu twórczego i rytuału. Poza dotykiem artystka lubi angażować wyobraźnię wzrokową.

artykuły English

Gender, Canon, and Eastern European Women Pioneers of 20th-century Electronic Music

Marta Beszterda van Vliet

@glissando_magazyn
Wersje cyfrowe Ukrainian Corridors

Na bieżąco

relacje

Festiwal muzyki solowej, często perkusyjnej. Wrażenia z Sanatorium Dźwięku 10 Lato

Piotr Tkacz-Bielewicz

Takie powroty bywają ryzykowne – ostatni raz w Sokołowsku byłem w 2017 roku, na czwartej edycji festiwalu. Czyli, jak ujęła to moja znajoma: jeździłeś na Sanatorium, zanim to było modne. To nie tak, że przestałem, bo zrobiło się trendy. Nie, bo w 2017 jeszcze się tego nie czuło, a poza tym nawet to słowo „przestałem” mi tu nie pasuje, bo sugeruje świadomą decyzję, a po prostu w kolejnym roku nie przyjechałem i tyle. 

English wywiady

I think about the repertoire and music history as a kind of shared, common subconsciousness. Interview with Simon Steen-Andersen

Iga Batog

I wanted to ask about your newest project – Don Giovanni’s Inferno. This is the third and perhaps the most […]

wywiady

Myślę o repertuarze i historii muzyki jako o rodzaju wspólnej, powszechnej podświadomości. Wywiad z Simonem Steenem-Andersenem

Iga Batog

Iga Batog: Chciałam zapytać o twój najnowszy projekt — Don Giovanni’s Inferno. Jest to trzecia i być może najbardziej ambitna z twoich kompozycji […]

Oramics: bohaterki dźwięku

11 sylwetek kobiet zajmujących się dźwiękiem w bardzo różnych odsłonach – od modularów przez technikę sceniczną po mastering. Poznajcie bohaterki naszego nowego cyklu!
Numer 44/2023

Formy przejściowe. Pop i awangarda w twórczości artystek transpłciowych

Jagoda Olczyk

Kiedy przymierzałam się do napisania tego tekstu, miałam taki sen: siedzę na ławce w parku i nagle przysiada się do mnie Dua Lipa. Witam się z nią jakby nigdy nic i mówię, że będę pisać do kolejnego numeru „Glissanda”. Z przejęciem opowiadam, jaki mam pomysł i pytam, co o tym myśli, a ona na to: „Pieprzenie, powiedz Michnikowi, że avant-pop nie istnieje”. I później dodaje coś w stylu: „Chodzi po prostu o dobrą zabawę”. 

Archiwum wpisów