Teatr dźwiękowy. Przechadzka szlakiem performatywnym
Zawsze z lekka mnie wnerwiały recenzje w rodzaju: na co dzień nie słucham jazzu, ale ta nowa płyta Tomasza Stańki jest wspaniała.
Zawsze z lekka mnie wnerwiały recenzje w rodzaju: na co dzień nie słucham jazzu, ale ta nowa płyta Tomasza Stańki jest wspaniała.
Ciała w tańcu współczesnym to ciała rozwibrowane, ciała poszukujące, ciała fantomowe, które rozprzestrzeniają się daleko poza własną fizyczność, infekując dalsze i bliższe […]