Glissando #32: ZAPIS – premiera numeru
Zapraszamy na spotkanie promujące świeżo wydany numer #32 Glissando: Zapis pod redakcją Adriany Borowskiej. Spotkanie organizowane jest we współpracy ze Stowarzyszenie Inicjatyw Twórczych „Trzecia Fala”, kolektywem Trzecia Fala, inicjatywami koncertowymi Fala Dźwięku i V/A – Various Artist oraz wytwórnią Pointless Geometry.
W spotkaniu udział wezmą: Adriana Borowska, Dominika Klimek, Katarzyna Królikowska, Dariusz Pietraszewski, Wioleta Żochowska. Rozmowę poprowadzi Antoni Michnik.
Po spotkaniu zapraszamy na koncert: Fala dźwięku vs. V/A – Various Artist
Podstawowym założeniem #32 poświęconego zapisowi jest stwierdzenie, że zapis (tak wizualny, jak materialny) jest głównym medium muzyki. Zatem, paradoksalnie, niekoniecznie jest nim sam dźwięk. Jeśli przyjmiemy taką optykę, zauważymy, że odkąd muzyka zaczęła być w jakikolwiek sposób zapisywana, to uzyskała właściwie oddzielny (materialny) byt: od pierwotnych oralności, poprzez rewolucję druku, aż po byt elektroniczny i cyfrowy. Czym jest w takim razie dzisiaj dla dźwięku i muzyki zapis? Jak wzajemnie na siebie oddziałują? Jaka jest społeczna i kulturowa rola zapisu?
——————————–
Jeśli prześledzimy sposoby zapisywania dźwięku w kulturze Zachodu – najpierw na papierze (wcześniej papirusie), potem na kolejnych, materialnych nośnikach – zauważymy powtarzalność dwóch symboli, linii i koła (lub okręgu). Pięciolinia, „ogonki” nut, oznaczenia dynamiczne, pierwsze zapisy mowy fonoautogramem, rowki na płycie winylowej (lub na cylindrze w fonografie), liniowość taśmy… Linia wydaje się oddawać najważniejszą cechę dźwięku, czyli temporalność, trwanie w czasie, ciągłość. W tradycyjnej notacji arbitralnie odnosi się także do wysokości.
Natomiast z kołem/okręgiem sprawa nieco się komplikuje, bo zdaje się ono bardziej wieloznaczne – na przykład z jednej strony odwołuje do „uchwycenia” w formie graficznej przestrzennych właściwości dźwięku, a z drugiej próbuje jakkolwiek dźwięk „uporządkować”, podzielić i wydzielić na jednostkowe, osobne zdarzenia. W notacji tradycyjnej owalne główki nut odwołują się również do czasu trwania, jednak bardziej jednoznacznie niż linia. Brevis, semibrevis, minima, potem całe nuty, półnuty, ósemki. Kropki wydłużające dźwięk (lub ciszę – pauzę), kropki przy podwójnej linii powtórzenia, kropki przy kluczu basowym, kropki dookreślające sposób artykulacji (staccato). Okrągły kształt płyt – od szelakowej po cd – aż prosi się o dodatkowe odczytania.
Nadchodzące wydarzenia
listopad
Sacrum Profanum 2024
Kraków festiwaleHIATUS FESTIVAL 2024
PoznańPałace (avant)popowej pamięci: spotkanie wokół Glissanda #44 (Avant-pop)
KrakówMOM to Music
LublinPosłuchy
WarszawaWARSZAWO, MOJA WARSZAWO 2024 | Festiwal o byciu razem
Warszawa festiwaleAudioArt Festival 2024
Kraków