Scena Muzyki Nowej: Amok Koma

Koncert, pod palindromicznym hasłem „Amok Koma”, rozpoczyna hipnotyczny „Kreuzspiel” Karlheinza Stockhausena (1928–2007). Ten niezwykły utwór skomponowany w 1951 roku na amplifikowane instrumenty – obój, klarnet basowy, fortepian i rozbudowaną perkusję – został przez kompozytora uznany za jego pierwszą w pełni autorską kompozycję. Składa się z faz, w których obsesyjna pulsacja rytmiczna, na której tle rozbrzmiewają gwałtowne erupcje perkusyjne, łączy się z fakturą punktualistyczną, z izolowanymi wejściami poszczególnych instrumentów.

„Amok” w wydaniu Caroli Bauckholt (ur. 1959) wyraża się w wyobrażeniu szczególnego rodzaju mechanizmu napędowego (Laufwerk 2011), potraktowanego przez kompozytorkę we właściwy jej sposób – mechanistyczno-animalistyczny, a jednocześnie lekko prześmiewczy. Nieco zbliżone nastawienie wyczuwalne jest w utworze „a 6 [+1]” najmłodszego w tym gronie Andrzeja Kwiecińskiego (ur. 1984), którego kompozycja „Canzon de’ baci” na głos solo i orkiestrę kameralną zwyciężyła w 2014 roku w Kategorii Młodych Kompozytorów na 61. Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów w Helsinkach oraz znalazła się w gronie 10 utworów rekomendowanych w głównej kategorii.

„Subito” na skrzypce i fortepian (1992) Witolda Lutosławskiego (1913–1994) łączy wpisaną w tytule utworu nagłość ataku głównego motywu ze skondensowaną, młodzieńczą energią właściwą całości tego ostatniego ukończonego przez kompozytora utworu. Dwoistość stanów między amokiem i komą – mocne uderzenie naprzemiennie z oderwaniem się od rzeczywistości – to koncepcja przewodnia całego koncertu, a przede wszystkim utworu, od którego idea ta pochodzi: fascynującego „Amok Koma” na instrumenty i elektronikę (2001) przedwcześnie zmarłego wizjonera nowej muzyki Fausto Romitellego (1963–2004). Kompozytora interesowało tu „ujawnienie się ukrytej przemocy, co dokonuje się poprzez chaotyczne dryfowanie materiału, w rytuale jego destrukcji jako elementu dyskursywnego nośnika formy oraz jego wskrzeszenia jako materiału rozżarzonego i od tego momentu poza wszelką kontrolą”.

Program
Karlheinz Stockhausen Kreuzspiel (1951)
Andrzej Kwieciński a 6 [+1] (2015)
Carola Bauckholt Laufwerk (2011)
Witold Lutosławski Subito (1992)
Fausto Romitelli Amok Koma (2001)

Chain Ensemble
Andrzej Bauer – dyrygent, prowadzenie koncertu
Anna Kwiatkowska – skrzypce
Aleksandra Kupczyk – skrzypce
Paweł Czarny – altówka
Mikołaj Pałosz – wiolonczela
Tomasz Januchta – kontrabas
Miłosz Pękala – perkusja
Magdalena Kordylasińska – perkusja
Tamara Kurkiewicz – perkusja
Ewa Liebchen – flet
Julian Paprocki – klarnet
Piotr Thieu Quang – klarnet
Maurycy Stawujak – fortepian
Emilia Sitarz – fortepian, sampler
Jakub Jackowski – obój, rożek angielski
Robert Migas – komputer, projekcja dźwięk

Bilety: 30 zł

Organizator: Towarzystwo im. Witolda Lutosławskiego
Partner: Nowy Teatr
Dofinansowanie: Miasto Stołeczne Warszawa