We don´t have time to do everything we want // Performance

Poniedziałkowy duet improwizacyjno-eksperymentalny – pianista i skrzypek – Robert Prokopowicz i Max Bober. Obaj artyści to kompozytorzy i improwizatorzy, którzy po raz pierwszy zaprezentują efekt swojej współpracy…

PL
To będzie miazga, to będzie papkowato-gąbkowate przepyszne lśnienie post-humanistycznych chromowanych potworów nowoczesności, to będzie utonięcie w roztopionym przez post-post-Cageowską performatykę mózgu artystów. Nawet mózgach, wszystkich, naraz, bez przerwy, Cagel wszedł za mocno. Mocny szajs z tego teatru muzycznego. Stopione myśli i czucia dają efekt laserowych powidoków rzutowanych na powieki od środka, bezpośredniego kontaktu z magmatycznym wnętrzem. Wnętrzem symbolicznym, praktycznym, metafizycznym, zupełnym, wnętrzem tak wewnętrznie zewnętrznym że zapada się samo w sobie. Postmodernistyczne dzieło post-muzyczne, post-teatralne i post-performatywne. Wręcz neo-post-podzieło. Poimprowizacyjny neofreelive koncert. Zapraszamy.

ENG
Robert Prokopovich and Max Bober, both composers and performers, present for the first time a collaborative work based on the exploration of different sound sources. Including daily objects and extra-musical elements from daily life combined in the ability to create a dialog.

This performance, including elements of musical theater, is based on the limit of time we daily confront and the overwhelming amount of activities we use to perform in our everyday life. Within the given time, we may not achieve to fulfill all the activities we would like to do. Life and Death are always an obstacle to those who want a „productive life” and full of adventures.

Photo „Helmholtz resonator” and „Hopscotch” by Julio Cortazar.