Glissando #39: call for papers
Magazyn o muzyce współczesnej „Glissando” zaprasza do współtworzenia numeru dotyczącego zjawiska partycypacji we współczesnych kontekstach dźwiękowych. Zachęcamy do nadsyłania zarówno abstraktów (do 2 tys. znaków) i po akceptacji – artykułów (do 30 tys. znaków), jak również propozycji krótkich tekstów (do 3 tys. znaków, bez abstraktów) do działu poświęconego osobistym doświadczeniom partycypacyjnym.
Temat numeru: partycypacja
Termin nadsyłania abstraktów: 6.07.2020
Termin tekstów: 15.09.2020
Adres: magazyn.glissando@gmail.com
Redaktor prowadzący: Krzysztof Stefański
Gdy mówimy o uczestnictwie, często używamy zwrotów jak „oddać głos” czy „wsłuchać”. Język partycypacji jest sam w sobie muzyczny, natomiast muzyka jest w swej istocie partycypacyjna – zarówno, gdy myślimy o muzyce tradycyjnej, istniejącej dzięki kolejnym przekazom uczestników danej kultury czy też o artystycznej muzyce partyturowej, która realizuje się w ciągłej mediacji pomiędzy twórcą a wykonawcą. Aktywne uczestnictwo jest coraz ważniejszą częścią życia społecznego, czego wyrazem jest choćby oszałamiająca kariera budżetów partycypacyjnych (obywatelskich) w ostatnich latach. Projekty angażujące odbiorcę są także coraz częstszą praktyką artystyczną, również na gruncie muzyki. „Partycypacja jest trendy!” – głosili Przemysław Sadura i Joanna Erbel we wstępie przewodnika Krytyki Politycznej poświęconego partycypacji. W sytuacji, gdy rozwój technologii cyfrowej umożliwia nowe formy partycypacji, a trwająca pandemia sprawia, że tęsknimy za aktywnym uczestnictwem w życiu muzycznym, naturalne wydaje się podjęcie refleksji właśnie o partycypacji w muzyce. Zajmiemy się tym tematem w „Glissandzie” #39, które chcielibyśmy przygotować wspólnie z wami. Zatem – bez zbędnego przedłużania: wysyłajcie abstrakty i zgłoszenia! Bierzcie udział! Partycypujcie!!!
Nie tak szybko. „Partycypacja to dziś słowo wytrych. Używane jest tak, jakby miało na przykład w opisie projektu artystycznego podnieść jego rangę albo zwiększyć szanse na zdobycie dofinansowania” – pisze Karol Sienkiewicz we wstępie do polskiego wydania Sztucznych piekieł Claire Bishop, fundamentalnej pracy z dziedziny partycypacji w sztukach plastycznych. Gdzie przebiegają etyczne i estetyczne kryteria partycypacji w sztuce? Czy ważny jest tylko proces, czy liczy się także efekt? Kiedy sztuka stwarza bezpieczną przestrzeń osobistej wypowiedzi, a kiedy wywołuje dyskomfort bycia wywołanym do tablicy? Kiedy pozwala na indywidualną ekspresję, a kiedy zamienia uczestników w bezwolny chór statystów? Kiedy mamy wpływ na kształt dzieła, a kiedy tylko realizujemy przydzielone nam instrukcje? Kiedy uczestnictwo służy naszemu rozwojowi, a kiedy stajemy się darmowymi wykonawcami? Kiedy zachęta do partycypacji zwalnia z odpowiedzialności i intelektualnego wysiłku (np. redaktora prowadzącego)? Między innymi na te pytania będziemy szukać odpowiedzi w części poświęconej różnym teoriom partycypacji i strategiom aktywizacji i upodmiotowienia różnych uczestników życia muzycznego.
Partycypacja wiąże się jednak przede wszystkim z aktywnością, dlatego kolejna część numeru będzie poświęcona partycypacyjnym praktykom w muzyce. Szczególnie zależy nam na tych głosach, które być może nie zawsze mogą w pełni wybrzmieć na łamach pisma. Muzyka tworzona dla i przez niesłyszących? Pewnie! Działania z wykluczoną kulturowo młodzieżą? Oczywiście! Społeczne praktyki muzyczne w kulturach pozaeuropejskich? Jeszcze jak! Społeczność miłośników starych syntezatorów? Z przyjemnością!
Środowiska fascynatów DIY, kolekcjonerów nagrań, internetowe grupy, społeczności skupione wokół rozgłośni, wytwórni, pism… Żaden głos nie jest niemile widziany, dlatego także na pytanie: „projekty realizowane na mainstreamowych festiwalach nowej muzyki?” należy odpowiedzieć: „Można, jak najbardziej!”.
Wiadomo, że w jednym numerze nie opiszemy wszystkich zjawisk związanych z muzyczną partycypacją. Działania te zresztą często mają charakter jednorazowy, nieuchwytny dla kogoś, kto nie był ich uczestnikiem. Dlatego trzecią część numeru chcemy poświęcić w całości na krótkie opisy doświadczeń partycypacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem różnego rodzaju warsztatów, które są podstawowym i najbardziej emblematycznym gatunkiem sztuki partycypacyjnej. Interesują nas zarówno wrażenia uczestników, ale także prowadzących oraz organizatorów, rozważające z jakimi trudnościami musieli się mierzyć, jakie były reakcje uczestników i czego sami nauczyli się w ciągu warsztatów. Każda wypowiedź będzie jednakowo ważna, im bardziej subiektywna, tym lepiej. Razem złożą się one w nieformalną mapę różnych działań partycypacyjnych. Również w tej części znajdzie się miejsce na reportaże dotyczące różnych warsztatów. W ten sposób także osoby nieuczestniczące będą mogły mieć wgląd w ich przebieg, towarzyszące im przeżycia i emocje. Ostatnim elementem numeru będzie akcja Occupy „Glissando”. Chcielibyśmy otworzyć nasze łamy, zachęcić do wprowadzania nowych tematów, wątków, do dyskusji w i o piśmie. Trudno przewidzieć, co z tego powstanie. Ale – może w ogóle nic nie musi?
________________EN________________
The Glissando contemporary music magazine invites you to contribute to the upcoming issue about sound and participation. We invite you to submit abstracts (up to 2,000 characters) and, after acceptance, articles (up to 30,000 characters) as well as short accounts of participatory experiences (up to 3,000 characters, without abstracts) for the experience-oriented block of the issue.
Issue theme: participation
Abstract submission deadline: 6/07/2020
Article submission deadline: 15/09/2020
Submission address: magazyn.glissando@gmail.com
Lead editor: Krzysztof Stefański
We often use phrases like “to give a voice” or “to listen closely” when we talk about participation. The language of participation is musical, and music is participatory – whether we think of traditional music, which is passed down from one participant of a given culture to another, or artistic sheet music, which is a constant mediation between the creator and the performer. Active participation has become an increasingly important part of social life as evidenced by the dazzling career of participatory (civic) budgeting in recent years. Recipient-oriented projects have become an increasingly common artistic practice, including the field of music. „Participation is trendy! – write Przemysław Sadura and Joanna Erbel in the introduction to Krytyka Polityczna’s guide to participation. When digital technology opens up new forms of participation and the ongoing pandemic makes us long for active participation in musical life, it just seems natural to reflect on participation in music. This is the theme of Glissando #39 and we would like to make you a part of this issue. So, without further ado: let’s submit abstracts and articles! Take part! Participate!
Not so fast. „Participation is the buzzword du jour. It is used as if it could, for example, raise the profile of an art project in an application or increase our chances of getting a grant,” writes Karol Sienkiewicz in his introduction to the Polish edition of Claire Bishop’s Artificial Hell, a fundamental work on participation within the visual arts. What are the ethical and aesthetic criteria of participation in art? Is the process as important as the result? When does art create a safe space for self-expression, and when does it cause discomfort of being called out? When does it allow for self-expression, and when does it turn participants into a passive choir of extras? When do we have an actual impact on the form of the work, and when are we just following instructions? When does participation let us grow, and when do we just become unpaid performers? When does encouraging participation absolve us from responsibility and intellectual effort (e.g. when one plays the role of the lead editor)? We will search for answers to these and other questions in a section dealing with different theories of participation and strategies of activation and empowerment in musical life.
Since participation goes hand in hand with action, another section of the issue will be devoted to participatory practices in music. We are especially interested in voices that may not always be fully heard in the magazine. Music made for and by D/deaf people? Sure! Activities with culturally excluded young people? Of course! Social music practices in non-European cultures? Absolutely! A community of old synth lovers? Don’t mind if I do!
DIY enthusiasts, record collectors, online groups, community radio stations, record labels, magazines… All voices are welcome. If the question is “how about projects at mainstream new music festivals”, the answer is „Go for it!”.
Of course, we would not be able fit all the phenomena related to musical participation in one issue. These activities are often one-off and remain elusive for someone who did not participate in them. That is why the third section of the issue will present short accounts of participatory experiences, with particular emphasis on various types of workshops, which are the basic and most emblematic genre of participatory art. Not only participants, but also trainers and organizers of the events are invited to share their stories, exploring what challenges they faced, what the reactions of participants were, and what they learned. Each story will be equally important – the more subjective, the better. Together they will form an informal map of participatory activities. This section will also provide room for reportage. This way, non-participants will be able to gain an insight into the course of workshops as well as into experiences and emotions of their participants. The last element of the issue will be the Occupy „Glissando” action. We would like to open our doors and welcome new topics, threads, and discussions related to the magazine. It is hard to predict what will come out of this. But does anything have to?
transl. Agata Klichowska
Pracownia terenowa – tymczasowa redakcja magazynu „Glissando”, Osiedle Jazdów, 2019