Prasówka 13.04.2022

1.

Rozpoczynając przegląd prasy, uwadze polecamy lekturę wywiadu, który udzielił ukraiński artysta John Object (Timur Dzhafarov). Twórca dosadnie opowiada o tym, jak wojna zmienia nie tylko życie codzienne, ale również jak wpływa na percepcję muzyki. Dzień przed zaciągnięciem się do wojska, John Object w pośpiechu zebrał i udostępnił 58 ścieżek dźwiękowych, nazwanych Life, aby w razie śmierci, jego twórczość została choć w pewnym stopniu uporządkowaną i zachowana. Teraz jak sam podkreśla, nie ma już chwili, aby tak samo myśleć o muzyce. Artysta opowiada także o rozmowach, dotyczących sztuki, prowadzonych pośród ukraińskich żołnierzy, nie pomijając przy tym spustoszenie jakie sieje wojna. (ng)

THIS IS WHAT YOU DO WHEN FASCISTS COME

2.

W #występachgościnnych tym razem niebezpośrednio zachęcamy do przeczytania biografii Bohdana Mazurka. Recenzja książki Alla Mazurka ukazała się na łamach „Ruchu Muzycznego”. Lekturę najnowszej publikacji wydawnictwa Forever Young Books poleca także nasza współpracowniczka Wioleta Żochowska. Autorka poza ogólnym przeglądem treści skupia się na formie i precyzji ujęcia tematu. Docenia drobiazgowość i staranność  Bolesława Błaszczyka, który sylwetkę kompozytora przedstawia z wielu perspektyw. Zwraca również uwagę na mnogość źródeł, jakie posłużyły biografowi do rekonstrukcji postaci Mazurka. Wspomniane są także dotychczasowe pozycje tego autora, przy czym szczególnie podkreślone zostały jego zasługi na polu upowszechniania wiedzy o Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia i związanych z nim osobach. O rzetelności recenzji świadczy obiektywne podejście Żochowskiej do tej publikacji widoczne w zbalansowanej dawce bardziej i mniej pozytywnych spostrzeżeń na jej temat. Czy zachęci do lektury? (kb)

Horyzonty muzyki elektroakustycznej

3.

Nawiązując do naszych audiopapers poświęconych Indonezji, zachęcamy do lektury wywiadu z Agą Ujmą, opublikowanego na łamach „Dwutygodnika”. Aga Ujma – muzykolożka, wokalistka i kompozytorka, której przygoda z muzyką indonezyjską rozpoczęła się podczas studiów we Wrocławiu. Następnie dzięki stypendium Ujma kontynuowała studia już w Surakarcie, co jak sama mówi było wyzwaniem, które bardzo wzbogaciło ją jako artystkę. „Uczyłam się przede wszystkim gamelanu jawajskiego” – mówi kompozytorka, choć jej muzyczne poszukiwania pchnęły ją także w kierunku gry na sasando. Ponadto Ujma opowiada o indonezyjskim sposobie nauczania, muzykowania, poczucia artystycznej wspólnoty, a także o tamtejszej scenie eksperymentalnej, której częścią stała się występując m.in. na Jawie. (ng)

Ośmieliłam się

4.

W związku z niedawną śmiercią Jana Pilcha, legendy polskiego jazzu, edukatora i jednego z najwybitniejszych polskich perkusistów, chcemy przypomnieć wywiad muzyka z Agnieszką Stańczyk. Pilch był jednym z najbardziej wszechstronnych perkusistów europejskich, cenionym zarówno przez muzyków jazzowych, jak i kompozytorów współczesnych. Brał udział w nagraniach i prawykonaniach muzyki najnowszej m.in.: Bogusława Schaeffera, Hanny Kulenty, Ryszarda Szeremet, czy Krystyny Moszumańskiej-Nazar. Jako muzyk jazzowy współpracował z Tomaszem Stańką, grupą Laboratorium (albumy No. 8 i Anatomy Lesson) oraz Stanisławem Sojką (Acoustic). Był także założycielem Międzynarodowego Festiwalu Perkusyjnego „Źródła i Inspiracje”, Stowarzyszenia Artystycznego „Muzyka Centrum” oraz wielu zespołów muzycznych. Jako pedagog był związany z Akademią Muzyczną w Krakowie, gdzie wykształcił wielu muzyków klasycznych i jazzowych. Był także pomysłodawcą utworzenia Katedry Muzyki Współczesne i Jazzu oraz w latach 2016-2020 prorektorem ds. kształcenia i ds. studenckich Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie. Muzyk za swoją działalność został nagrodzony m.in. Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i „Medalem Komisji Edukacji Narodowej”. Jan Pilch zmarł 2 kwietnia w wieku 66 lat. (mt)

Nie ma muzyki bez wyobraźni

5.

Uwadze polecamy także przegląd najważniejszych albumów Phlipa Jecka opublikowany na łamach „Pitchfork”. Niedawno zmarły twórca był brytyjskim kompozytorem, pionierem eksperymentalnego turntablizmu i artystą multimedialnym, związanym z wytwórnią Touch Records. Philip Sherburne przybliża sylwetkę Jecka i omawia najważniejsze dokonania twórcy z jego obszernej dyskografii, zaczynając od bodaj najbardziej znanego Vinyl Requiem. (mt)

10 Must-Hear Recordings by Experimental Turntablist Philip Jeck

6.

Żyje za to i ma się dobrze dość nieznana u nas multimedialna artystka Magda Stawarska-Beavan, urodzona w Polsce, lecz aktywna w Wielkiej Brytanii na polu sound artu, filmów oraz różnych technik drukarskich. Warto zapoznać się z jej podejściem do pejzaży dźwiękowych, skupionego słuchania oraz audialnej pamięci. „The Wire” rozmawiał ze Stawarską-Beavan głównie z okazji jej współpracy z Lubainą Himid, która właśnie otwarła wielką wystawę w Tate Modern. Artystki stworzyły na przestrzeni wielu lat dzieła takie jak Naming the Money czy Blue Grid Test: w tym pierwszym ważną rolę odgrywa polifonia głosów na tle barokowych i jazzowych ech, a w drugim – odmieniany na wiele przypadków kolor błękitu, w tym także w piosence Joni Mitchell. Polsko-brytyjska twórczyni opowiada w ciekawy sposób o procesie powstawania wspólnych projektów, doborze muzyki przez skojarzenia i kontrapunkty, a także samym projektowaniu wystaw i kierowaniu percepcji (także audialnej) publiczności. Zainteresowanym polecam kwerendę na stronie Magdy Stawarskiej-Beavan, znanej u nas chyba głównie raczej z drukowanych niż dźwiękowych prac (częsty udział w International Print Triennal w krakowskim Bunkrze Sztuki), może to zaległość do nadrobienia? (jt)

Lubaina Himid, Magda Stawarska-Beavan, Blue Grid Test

Elemental Thinking