Kadr_non Fiction: Siksa. Stabat Mater Dolorosa

Musical oparty na płycie SIKSY „Stabat Mater Dolorosa” to performatywna realizacja marzenia o robieniu kina. Nostalgiczne zaproszenie do roztańczonej opowieści o dziewczynie, która wraca do czasów dzieciństwa, kiedy to przebierała się za różne kobiety, używając do tego szafy swojej mamy, i wchodziła w role po to, by zadowolić samą siebie. Ten film to narzędzie do rekonstrukcji scen szczenięcych, a także barokowe pożegnanie z brokatem i jednorożcami. „Stabat Mater Dolorosa” wchodzi jak bagnet w posturę współczesności i całym swoim ciałem serwuje mikro-performanse wykonywane na własną odpowiedzialność. Muzyka SIKSY jest scenariuszem, który postaci odrzucają, odgrywają, mielą, wypluwają, negują, potęgują, a kamera Piotra Machy jest jednym z narzędzi zbrodni. Jest to język sztuki, jakim SIKSA posługuje się od 2014 roku niemalże niezauważenie. Pistolet, dziewczyna i śmierć – to jest właśnie współczesność.

Zwiastun: https://www.youtube.com/watch?v=k7unpwFSnNs&feature=youtu.be

Po projekcji zapraszamy na spotkanie z Alex Freiheit (Siksą) i Piotrem Machą.

O kinie nonfiction dziś zwykle rozmawia się w kluczu edukacyjnym i publicystycznym. Cykl filmowy KADR NON_FICTION jest próbą odczarowania tej sytuacji – propozycją dla widzów, którzy we współczesnym kinie osobiste spotkanie z autorem i bohaterem przedkładają nad chęć zaspokojenia doraźnej ciekawości. Szukamy tytułów, które pozwolą nam wniknąć w dzieło filmowe głębiej, przebić tkankę informacyjną, tak by widz miał szansę odejść od bieżączki newsów i gorących tematów, odkrywając więcej, nie tylko fakty, ale także prawdę o sobie i Innym. Zatem nie temat, lecz człowiek i jego historia – pulsująca po obu stronach ekranu – i nie prawda w kinie, lecz prawda kina.
Jak współczesna sztuka filmowa radzi sobie z opisywaniem rzeczywistości? Czy łapie ją na nerwie, a może odkłada, szukając bufora w dystansie, nieskłonna do nazywania, wymykająca się semantyce? Gdzie w tym wszystkim jest autor? Czy bliżej mu dziś do funkcji demonstratora prawdy, a może częściej wiernego obserwatora rzeczywistości? W jaki sposób dialoguje z widzem? Współczesne kino nonfiction to wreszcie na powrót istotne pytanie o filmową poetykę. To i wiele innych powracać będą w wykładach wprowadzających oraz w spotkaniach z gośćmi cyklu, którego kuratorką jest.

Dr Magdalena Wichrowska – filmoznawczyni, filozofka i dziennikarka, autorka książek: „Szukając prawdy. Problem poetyki w polskim filmie dokumentalnym po roku 1989” i „Bydgoszcz Movie” oraz programu edukacji filmowej Movie Mówi Project, kierowniczka Zakładu Kultury Audiowizualnej przy Katedrze Przemysłów Kreatywnych WSG w Bydgoszczy.