Ryoji Ikeda archiwum

Hyōshigi, antropocen i dziadocen. Relacja z 20. Sacrum Profanum w Krakowie, 2.09-11.09.2022

Siłą Sacrum Profanum jest jego różnorodność. To „eksperyment i alternatywa, rock i metal, jazz i awangarda, swobodna improwizacja i muzyczna medytacja, drone i ambient, elektronika i techno” – pisze jego kurator. Podczas festiwalu litewski minimalizm i rumuński spektralizm sąsiadowały z awangardowym jazzem. Muzyczny hołd Thomasa Ankersmita dla pionierki muzyki elektronicznej – Maryanne Amacher – którego sensem jest akt słuchania, prezentowany był obok nowej kompozycji na głos, live electronics i wideo Piotra Peszata o zabarwieniu politycznym.

Pożądana niekompletność. +/- 1000 fragmentów (dla) Ryoji Ikedy

Na początku przyszło mi do głowy, żeby zaproponować kwiz. Miała to być niezobowiązująca zabawa, łącząca w globalną pajęczynę rozmaitych pisarzy, teoretyków i artystów z japońskim twórcą – przez zestawienia w pary nieoznaczonych cytatów, z których należy wybrać, które słowa należą do Ikedy, a które do kogoś innego. Jednak zrezygnowałem z tego jakże krotochwilnego konceptu, bo przepisując wybrane cytaty zorientowałem się, że często drobny szczegół, wręcz jedno słówko, pozwala łatwo ustalić, że tego raczej Ikeda nie powiedział. Cóż, szkoda...

Prasówka 26.04.2022

1. Najnowsze wydanie prasówki rozpoczynamy od przyjrzenia się jednemu z najpotężniejszych muzycznych serwisów streamingowych, jakim jest Spotify. Analizując niepokojące trendy wśród […]

Prasówka 4.09.18

1. Każdy pretekst dobry, by wrócić do korzeni, a w tym wypadku do poruszanej już w „Glissandzie” #1 (2004) muzyki spektralnej. Kompozytor […]