Opera 2.1. Eseje o operach współczesnych

Kiedy myślimy dziś o operze, niejako samoczynnie narzuca się kontekst „po…” – po kryzysie tradycyjnej muzyki, po ogłoszonym wszem i wobec zmierzchu gatunku, ale też po burzliwych latach awangardy i kontestacji, po postmodernizmie. Czy można w ogóle jeszcze mówić o operze jako żywej sztuce?
Mamy na to pozytywną odpowiedź, propozycję pewnego spojrzenia – otóż istnieje życie poza kanonem tradycji. Jednocześnie potwierdzamy, że „zmierzch” opery istniał, bo czy da się dziś nadal pisać konwencjonalne spektakle z muzyką, oparte na prostych historyjkach, z motywami i tematami przypisanymi do postaci?

Ta książka to nasz gest performatywny, skreślający tę przebrzmiałą tradycję. Coś się skończyło i mamy coś nowego. Nie ma przecież zmierzchu, po którym nie przychodzi kiedyś świt…

Monika Pasiecznik – krytyczka muzyczna, redaktorka „Ruchu Muzycznego”, felietonistka „Odry”. Absolwentka filologii polskiej na UWR i teorii muzyki na Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Publikowała w „Glissandzie”, „Neue Zeitschrift für Musik”, „MusikTexte”, „World New Music Magazine” i „dissonance”. Autorka monografii K. Stockhausena pt. Rytuał superformuły (Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2011).

Tomasz Biernacki – kompozytor, eseista, tłumacz i podróżnik. Studiował na Akademiach Muzycznych w Warszawie i Krakowie (u Bogusława Schaeffera). Publikował w „Ruchu Muzycznym”, „Glissandzie” i „Plurale” (Berlin).