Prasówka 23.09.2017
Zapraszamy do nowej odsłony naszej cyklicznej rubryki, w której prezentujemy najciekawsze znalezione przez nas w internecie teksty dotyczące muzyki współczesnej oraz sound studies.
Zapraszamy do nowej odsłony naszej cyklicznej rubryki, w której prezentujemy najciekawsze znalezione przez nas w internecie teksty dotyczące muzyki współczesnej oraz sound studies.
1.
Na początek rozmowa Lucii Udvardyovej (przypominamy o tekście w #30) z Anną Zaradny (przypominamy o tekście w #31). Rozmowa dotyczy zarówno eksperymentalnego podejścia do dźwięku oraz współczesnego podejścia w Polsce do tradycji awangard, jak i tego, czym jest współcześnie estetyka kobiecości. Zaradny opisuje swoją artystyczną drogę, a także własne podejście do różnych estetycznych kategorii (np. rytualności) oraz artystycznej współpracy – także tej związanej z niegdysiejszym kuratorowaniem festiwalu Musica Genera.
http://thequietus.com/articles/23231-anna-zaradny-interview
2.
David Menestres kreśli dla „Van” portret Rolanda Kayna (który pojawia się także w naszym #31). Kayn opisywał wielokrotnie swoje kompozycje jako realizacje idei muzyki cybernetycznej i Menestres również analizuje jego twórczość w kontekście zetknięcia młodego kompozytora z Maxem Bensem, a następnie późniejszego rozwoju jego kompozycji jako przykładów estetyki teorii informacji. A wszystko to w związku z nadchodzącą premierą płytową kompozcyji Kayna A Little Electronic Milky Way of Sound (2009) w wytwórni Frozen Reeds, przygotowaną przez Jima O’Rourke’a. To właśnie monumentalna, 14-godzinna kompozycja (wydanie będzie obejmowało 16 płyt!) stanowi ramę dla drugiej części tekstu, w której Menestres bliżej przygląda się przemianom estetyki Kayna. Na koniec pojawia się kwestia zapisu – Mensestres cytuje Kayna tłumaczącego, dlaczego odszedł od tworzenia partytur do swoich kompozycji, skupiając się na zapisie muzyki na płytach.
https://van-us.atavist.com/self-sufficient-sound
3.
Jlin i Holly Herndon szeroko o procesie twórczym dla serwisu Ableton: współpracujące ze sobą (dotychczas tylko okazyjnie) artystki łączy zbliżone podejście do intuicyjnych prób twórczych, w których eksperyment jako nieustanne poszukiwanie i forma otwarta odgrywa rolę wyjściowego narzędzia, stanowiąc nie tyle cel, ile metodologię pracy typową dla całego pokolenia posługującego się mediami elektronicznymi. O przełożeniu tej metody na język muzyczny najlepiej zdaje się świadczyć już sam tytuł ostatniego wydawnictwa Jlin – Black Origami, jasno sugerujący, że skupiony na detalu album w gruncie rzeczy zachowuje kształt amorficznej czystej kartki.
https://www.ableton.com/en/blog/jlin-holly-herndon-comparing-notes/
4.
Miljenko Jergovic w tekście dla New York Timesa opisuje znaczenie Yugo-punku dla kultury Jugosławii ostatnich lat rządów Josipa Broz Tito, a potem ostatniej dekady zjednoczonego państwa. Jergovic podkreśla szybką recepcję punku oraz jego społeczną funkcję jako kanału jawnej – wydawanej niekiedy przez oficjalne państwowe wytwórnie – zaowalowanej krytyki władzy w degenerujacym się systemie hipokryzji. Konstatacje dotyczące całości bloku wschodniego wydają się wprawdzie przerysowane (Jergovic ewidentnie nie zna historii rosyjskiego punku opisywanej przez Konstatnego Usenkę w Oczami Radzieckiej Zabawki), jednak i tak polecamy.
https://www.nytimes.com/2017/09/18/opinion/punk-rock-communist-yugoslavia.html
5.
Andy Thomas z dailybandcamp bierze pod lupę kultowe Green Door Studio w Gasgow – matecznik lokalnej sceny wyrosłej w ostatniej dekadzie, skupiającej tak zróżnicowane projekty jak acid house’owy Golden Teacher czy elektropopowy Happy Meal. Początek 11-letniej działalności studia wyznaczyły doświadczenia inżynierki dźwięku Emily MacLaren we francuskim South Factory Studio, które zainspirowały artystkę do stworzenia przestrzeni możliwie otwartej na potrzeby muzyków, jak i podtrzymującej model kolektywnej, partnerskiej pracy przy produkcji. O inkluzywnej atmosferze Green Door można się przekonać, czytając też o organizowanych tam (przy rządowym wsparciu) kursach NEETS (Not in Education Employment or Training), które otworzyły drzwi studia dla muzyków wolnych od zawodowych czy stypendialnych zobowiązań. Przekrojowy test ukazuje historię Green Door poprzez opisy czołowych wydawnictw, jak i wypowiedzi-wspomnienia związanych z nim artystów.
https://daily.bandcamp.com/2017/09/19/green-door-studio-feature/#more-73193
6.
Iris C. Viveros Avendaño pisze dla Sounding Out o społecznym znaczeniu dźwięków oraz rytmów społeczności fandanguerx w Meksyku oraz USA. Viveros Avendaño opisuje cielesne praktyki, traktowane jako rytmy aktów / działań o wymiarze politycznym. Tekst stanowi refleksję nad tym, w jaki sposób praktyki dźwiękowe, od prywatnych imprez z dużymi głośnikami po taniec, budują współcześnie społeczności. Autorka skupia się na budowaniu tożsamości poprzez dźwiękowe działania, przygladając się przede wszystkim cielesnym praktykom kobiet podczas wspólnych muzycznych praktyk członków wspólnot. Viveros Avendaño przygląda się więc temu, jak dźwięk staje się narzędziem tworzenia kobiecych wspólnot, klasowej emancypacji oraz mikropolityki kulturowej dekolonizacji.
7.
Na stronie magazynu WIRED ukazał się tekst o Abbey Road Red – platformie skierowanej do startupów zajmujących się technologią dźwięku i oferującej im bogate możliwości słynnego studia, jak i współpracę z jego pracownikami. O imponujących wynikach współpracy z trzecią już falą startupowców korzystających z inkubatora można się przekonać na przykładzie aplikacji wykorzystujących sztuczną inteligeję (takich jak np. Ubercord czy Ripple), które wykraczają poza nowinkarskie rozwiązania, przede wszystkim dając dostęp do nowych technologii dla coraz szerszego grona użytkowników.
https://www.wired.co.uk/article/abbey-road-red-startups-ai-music
(am, ms, jz)