Prasówka 04.11.2017
Zapraszamy do nowej odsłony naszej cyklicznej rubryki, w której prezentujemy najciekawsze znalezione przez nas w internecie teksty dotyczące muzyki współczesnej oraz sound studies.
1.
Na początek dwa wspomnienia. W pierwszym Seymour Wright wspomina dla The Wire Lou Gare’a: współzałożyciela AMM, wybitnego saksofonistę, niestrudzonego dźwiękowego eksperymentatora. Wright znał Gare’a ponad 25 lat, jest zresztą autorem tekstu do książeczki jedynej wydanej płyty z jego solowym materiałem. Wright skupia się na osobowości Gare’a, jego stylu gry a także znaczeniu dla AMM oraz jego samego.
https://www.thewire.co.uk/in-writing/essays/lou-gare-by-seymour-wright
2.
Drugie wspomnienie dotyczy zmarłego niedawno Muhala Richarda Abramsa, wybitnego jazzowego pianisty i kompozytora, zwornika sceny eksperymentalnego jazzu w Chicago lat 60. i 70., założyciela Association for the Advancement of Creative Musicians (A.A.C.M.). A.A.C.M. stało sie kluczowym środowiskiem dla afroamerykańskich muzyków eksperymentalnych, zaś Abrams – postaciądzięki której w tym środowisku koegzystował szereg wyrazistych osobowości. Taylor Ho Bynum siłą rzeczy spogląda na bogatą twórczość Abramsa z perspektywy A.A.C.M. Bynum przyglada się wybranym momentom w twórczości kompozytora, widząc w nich przemiany indywidualnego stylu pozostającego w ciagłym dialogu z innymi przedstawicielami środowiska.
https://www.newyorker.com/culture/postscript/muhal-richard-abrams-musical-revolution
3.
Krzysztof Kwiatkowski prezentuje na łamach dwutygodnika relację z corocznego (sic) muzycznego biennale w Wenecji, sfocusowanego w tym roku na muzykę Chin, Japonii oraz Korei. Ramę dla tekstu stanowi porównanie biennale (to była jego 61 edycja) z Warszawską Jesienią, ukazujace dwa modele organizacji festiwalu – biennale pozbawione jest komisji programowej, tutaj o kształcie festiwalu bezpośrednio decyduje osobowość jego aktualnego dyrektora. Kwiatkowski krytykuje przyznane w tym roku nagrody Złotego i Srebrnego Lwa (odpowiednio – Tan Dan i Dai Fujikura), lecz chwali wykonania kompozycji Unsuk Chin ( szybko zyskującej ostatnio międzynarodową renomę) oraz Toshio Hosokawy, a także przygląda się europejskim akcentom programu.
http://www.dwutygodnik.com/artykul/7435-wenecka-jesien.html
4.
Przechodząc do grupy tekstów o różnych wydawnictwach zaczynamy od omówienia przez Richarda Allena dla A Closer Listen płyty Soundscapes of Spring Izabeli Dłużyk (LOM). Nowa płyta z nagraniami terenowymi Dłużyk zbiera nagrania przyrody z Puszczy Białowieskiej, a także znad Biebrzy i jeziora Siemianówka. Allen pisząc o materiale Dłużyk podkreśla płynną narrację materiału oraz jej wyczulenie na interakcje pomędzy ptakami.
https://acloserlisten.com/2017/10/28/izabela-dluzyk-soundscapes-of-spring/
5.
Bradford Bailey w tym tygodniu pisze m.in. o czteropłytowym wydawnictiwe muzyki Ariela Kalmy, francuskiego multinstrumentalisty, wiązanego najczęściej z muzyką new age. French Archives 1977-1980 (Black Sweat) to fascynujące, obszerne wydawnictwo zawiera pierwszy raz publikowane nagrania Kalmy z drugiej połowy lat 70, które ukazują go jako twórcę wychodzącego od osiągnięć minimalistów takich jak Terry Riley, czy Pauline Oliveros, a także formacji takich jak Popol Vuh, czy Tangerine Dream, tworzących „kosmiczny” nurt krautrocka. Bailey umieszczając twórczość Kalmy w obrębie poszukiwań minimalistów oraz twórców muzyki elektronicznej czyni z niego swoistego zapomnianego łącznika równoległych procesów zachodzących na gruncie neoawangardy oraz poszukującej muzyki popularnej. Z tej perspektywy patrzy również np, na zainteresowanie Kalmy terapią dźwiękową. Kalma jawi się jako zapomniany, francuski przedstawiciel europejskiego minimalizmu opartego na synkretyzmie repetytywnych form – inspirowanych muzyką pozaeuropejską – oraz muzyki elektronicznej.
6.
Ostatnio pisaliśmy m.in. o rocznicowym tekście Simona Reynoldsa na temat The Queen Is Dead The Smiths dla Pitchforka, tym razem Reynolds pisze z perspektywy 10 lat o Untrue Buriala, lecz my – poniekąd w związku z nadchodzącym numerem #32 – przyglądamy się innej rocznicy (z Pitchforkiem w tle). 27.10.1997 ukazał się album stanowiący jeden z najciekawszych eksperymentów z formatem/nośnikiem/medium płyty CD w historii muzyki popularnej – Zaireeka The Flaming Lips (Warner). Wydana na czterech płytach przeznaczonych do symultanicznego odsłuchu na czterech różnych urządzeniach, Zaireeka początkowo została wyśmiana jako niepoważny eksperyment (przynosząc niesławną recenzję Jasona Josephesa dla Pitchforka), by następnie stać się albumem kultowym, doświadczanym poprzez jedyne w swoim rodzaju „Zaireeka parties” i przedefiniowującym to, czym może być wspólne słuchanie muzyki poplarnej (a także przynosząc wspaniały esej Marka Richardsona dla tegoż Pitchforka). Peter Helman pisząc dzisiaj o albumie umieszcza go pomiędzy estetyką Steve’a Reicha, Alvina Luciera oraz niektórych kompozycji twórców Fluxusu ( tzw. Parking Lot Experiment, który stał się punktem wyjścia dla płyty można zestawić z wczesnymi utworami George’a Brechta, ale też niedawnym utworem Ryoji Ikedy). Helman wpisuje album również w krajobraz technologiczny lat 90. – w sytuacji, gdy format płyt CD to już przeszłość, Zaireeka pozostaje fascynującą eksploracją medium, oraz naszych sposobów słuchania (zob. fragment o tym jak Helman starał się odwzorować doświadczenie słuchania albumu po ściągnięciu ścieżek z internetu), jedynie przy okazji zapowiadając bezpośrednio najbardziej znane płyty formacji.
https://www.stereogum.com/1968869/zaireeka-turns-20/franchises/the-anniversary/
7.
Wracając do aktualnych albumów: Bartosz Nowicki na swym blogu ostatnio cały opublikował szereg tekstów o najnowszych polskich płytach, natomiast danie główne to w tym tygodniu z pewnością zestaw dwuczęściowy – recenzja najnowszej płyty Jolly New Songs Trupy Trupa oraz obszerny wywiad z jej wokalistą Grzegorzem Kwiatkowskim. Zarówno w recenzji, jak i w rozmowie Nowicki skupia się na nowych oczekiwaniach względem zespołu, który po entuzjastycznym przyjęciu poprzedniej płyty Headache zyskał uznanie w Europie Zachodniej ooraz USA, stając się kolejną „nadzieją na miedzynarodowy sukces polskiego zespołu”. Rozmawiając z Kwiatkowskim Nowicki pyta również o funkcjonowanie w zagranicznej wytwórni, a także o różne utwory z nowego albumu oraz współpracę z producentem Michałem Kupiczem. A także np. o to czym jest „źle rozumiana rockowość”
http://1uchem1okiem.blogspot.com/2017/10/only-good-music-trupa-trupa-jolly-new.html
http://1uchem1okiem.blogspot.com/2017/10/interesuje-nas-balansowanie-miedzy.html
8.
Płynnie przechodząc do wywiadów polecamy również romowę Brittona Powella z duetem Matmos. Cała rozmowa krazy wokół róznie rozumianego doświadczenia. Powell pyta Drew Daniela oraz M. C. Schmidta o doświadczenie grania na wczesnych cyfrowych instrumentach (np. Roland W30), a także o dźwiekowe wspomnienia z przeszłości, relację między obiektami fizycznymi i ich doświadzczeniem oraz obiektami dźwiękowymi będącego nagraniami tych przedmiotów i doświadczaniem tych nagrań (#32, #zapis). Panowie rozmawiają również m.in. o Janet Jackson i Robercie Ashleyu
http://bombmagazine.org/articles/inhuman-sound-an-interview-with-matmos/
9.
Cofając się dalej w przeszłość muzyki elektronicznej, proponujemy rozmowę dla Stereoklang z Hidekim Matsutake, nieformalnym czwartym członkiem Yellow Magic Orchestra, nagrywającym po rozpadzie zespołu solowo jako Logic System. Rozmowa dotyczy różnych projektów, w jakie Matsutake był zaangażowany na przestrzeni lat, a także muzycznego krajobrazu Japonii w latach 70. oraz przełomu technologicznego, jaki dokonał się w muzyce elektronicznej w tej dekadzie.
10.
Na koniec – podcast: magazyn ATTN od pewnego czasu zapowiada różnymi materiałami showcase „Taiwanese Experimetal Music”, który odbywa się dzisiaj w Londynie w Cafe Oto. Swoistą kulminację wcześniej publikowanych wywiadów stanowi audycja złożona z czterech rozmów na temat aktualnej sceny muzyki eksperymentalnej na wyspie, przeprowadzonych przez Lucię H Chung oraz Jacka Chutera z organizatorami koncertów: (kolejno) Alice Hui-Sheng Chang (stowarzyszenie Ting Shuo Hear Say), Ronem Hansonem i Markiem Hansonem (pismo White Fungus), Tsung-Yun Lai i Tzu-Ni Hung ( Lacking Sound Festival), a także z Jiachi Lu (firma Digilog, wytwórnia Lonely God).
(am)