Sound art, hasło przewodnie numeru pod redakcją Daniel Brożka, był pretekstem zarówno do ukazania różnorodności definicji tego kierunku sztuki współczesnej, jak i zakreślenia możliwych form i kierunków jego rozwoju. Sound art – rozumiany jako przygoda odkrywania nowych spojrzeń, interpretacji i możliwości działań w świecie dźwięku. Próba uchwycenia fenomenu zmiany perspektywy słyszenia. Eksperyment i wyzwanie, gest i nasłuchiwanie jego pogłosu. W dziale Mity założycielskie tropimy zagubione wątki i interpretacje minionych awangard w kontekście studiów nad dźwiękiem. Przestrzenie odnoszą się nie tylko zagadnień związków prac dźwiękowych z miejscem i architekturą, ale także stawiają pytania o wyzwania i możliwe kierunki ewolucji tej dziedziny. Strategie ilustrują na przykładach teoretyczne i praktyczne próby sprostania współczesnym możliwościom i wymaganiom różnorodnych perspektyw dźwiękowych. Z kolei w Praktykach przyglądamy się tym postawom twórczym, które w sposób szczególny stanowią o unikalności sound artu zarówno w kontekście sztuki współczesnej, jak i zachodniej tradycji muzycznej. Wreszcie Terytoria – pozbawiony redakcyjnych analiz i komentarzy wstęp do internetowej formuły przewodnika po ośrodkach i formatach, w których coraz częściej można doświadczyć sound artu. Zaproszeniem do praktyki dźwiękowej jest również załączona do numeru partytura/obiekt dźwiękowy przygotowany przez Sebastiana Buczka.