Krzysztof Knittel – wywiad

Urodzony w roku 1947, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli średniego pokolenia kompozytorów, absolwent warszawskiej PWSM. W latach siedemdziesiątych uczestnik Wakacyjnych Kursów Nowej Muzyki w Darmstadt […]

Paweł Szamburski – wywiad

Jego zasług dla rozwoju warszawskiego środowiska związanego z muzyką improwizowaną nie da się przecenić. Organizował cykliczne imprezy, które okazały się inkubatorem […]

ZameKanaŁasztownia, czyli Musica Genera 2005

Maj na polskiej scenie festiwalowej okazał się dialektyczny i skrajnie kontrastowy, niczym marzec, w którym podobno „jak w garncu”. Chciałbym uniknąć tych słów, […]

Dialog o antologiach. Noise & Electronic, OHM, Haunted Weather

JAN TOPOLSKI: Przed nami 3 antologie muzyki konkretnej, elektroakustycznej i szmerowo-szumowej, 11 płyt, 137 utworów. Czy w ogóle coś te kompilacje łączy? […]

Między komponowaniem krytycznym a surkonwencjonalizmem: dyskusja

JANEK TOPOLSKI: Realizując drogą nam od początku wizję pisma polifonicznego i wewnętrznie dialektycznego (jak kto woli, w zależności od preferencji muzycznych czy […]

IRCAM, Paryż

Institut de Recherche et de Coordination Acoustique/Musique Instytut Badań i Koordynacji Akustycznych/Muzycznych I N S T I T U T – instytut ośrodek naukowo-badawczy, spełniający również funkcję […]

SARC to nie choroba: SARC, Belfast

Michael Alcorn, kompozytor i obecny dyrektor Sonic Arts Research Centre, ma podobno świetny zmysł menedżerski. SARC narodziło się z jego pomysłu, na który wpadł […]

Jak powstaje i co znaczy muzyka Wolframa – wywiad z Dominikiem Kowalczykiem

Dominik Kowalczyk aka Wolfram – jedna z czołowych postaci polskiej sceny laptopowej, znany z tria Neurobot oraz projektów solowych. Prywatnie: introwertyk, perfekcjonista […]

Głębokie słuchanie. Toshio Hosokawa i jego muzyka

Mieszka w Niemczech i Japonii, urodził się pięćdziesiąt lat temu w Hiroszimie. Niektórzy uważają, że – po śmierci Takemitsu – to najwybitniejszy współczesny […]

Młodzi gniewni

Młodych kompozytorów – Pierre’a Bouleza, Karlheinza Stockhausena, Luigiego Nono oraz później Henriego Pousseura (…) nazywam „młodymi gniewnymi”. Określenie to jest tyleż metaforyczne, co […]