Prasówka 09.10.2017
Zapraszamy do nowej odsłony naszej cyklicznej rubryki, w której prezentujemy najciekawsze znalezione przez nas w internecie teksty dotyczące muzyki współczesnej oraz sound studies.
Zapraszamy do nowej odsłony naszej cyklicznej rubryki, w której prezentujemy najciekawsze znalezione przez nas w internecie teksty dotyczące muzyki współczesnej oraz sound studies.
1.
Na początek odsyłamy do The New York Timesa, gdzie w tym tygodniu uwagę przykuwa omówienie historii i twórczości The Necks autorstwa Geoffa Dyera. Przesycony nieskrywaną fascynacją artykuł nabiera miejscami autotematycznego charakteru, zaś Dyer nie stroni od pytań o to, w jaki sposób adekwatnie wyrazić za pomocą słów doświadczenie muzyki zespołu. Rys historyczny uzupełniają osobiste wspomnienia autora, który wskazawszy początki grupy improwizatorów spotykających się w uniwersyteckich murach, nakreśla charakterystyczną stylistykę ich wybranych albumów (kojarzoną głównie jako statyczną formę i gęstą, monolityczną fakturę), by następnie ze szczegółami zrelacjonować koncertową premierę najnowszego wydawnictwa. Cytaty, subiektywne obserwacje, anegdoty – polecamy zarówno lekturę, jak i wydany w lutym Unfold.
2.
Pierwszym punkowym koncertem w Polsce był występ w roku 1978 The Raincoats – feministycznej, punkowej grupy z Londynu. W bardzo przez nas cenionej serii 33 1/3 właśnie ukazała się książka Jenn Pelly poświęcona self-titled debuitowi zespołu (Rough Trade, 1979) i Pitchfork zamieścił na swojej stronie jej fragment (początek?). Penn umieszcza w tym tekście debiutancką płytę The Raincoats w kontekście rozwoju ruchu squaterskiego w Anglii, widząc w niej muzykę „tymczasowej strefy autonomicznej ” (Hakim Bey). Całości jeszcze nie czytaliśmy, ale zapowiada się więcej niż obiecująco.
https://pitchfork.com/features/article/the-raincoats-debut-album-is-a-classic-diy-document/
3.
Wspominając zmarłego niedawno Tobe Hoopera Charlie Brigden sugeruje dla Quietusa, by traktować ścieżkę dźwiękową do Teksańskiej Masakry Piłą Mechaniczną jako przykład radykalnego materiału muzyki konkretnej. Jej autorem jest sam Hooper do spółki z Wayne’em Bellem. Bell, autor muzyki także m.in. do Boyhood Richarda Linklatera, w rozmowie z Brigdenem podkreśla znaczenie dźwięku dla filmów Hoopera, w szczególności Teksańskiej Masakry, w której kreuje ona nastrój i pomaga przekraczać normy tego, jak może oddziaływać kino.
http://thequietus.com/articles/23290-texas-chainsaw-massacre-soundtrack-article
4.
Rik Binnedijk pisze dla StrangeSoundsFromBeyond o audycji radiowej Ventilator 202 nadawanej w Radiu Belgrad, która w latach 80. odegrała bardzo ważną rolę w rozwoju jugosłowiańskiej nowej fali. Prowadzona przez Zorana Modli’ego audycja prezentowała nowofalowe formacje, a także elektroniczne eksperymenty w Jugosławii oraz innych państwach. Ventilator 202 posiadał nawet swą własną serię składanek, na które trafiały wybrane demówki przysyłane do rozgłośni.
5.
W zeszłym tygodniu Google ogłosiło premierę całej grupy nowych produktów (w większości przypadków informacje na ich temat wyciekły wczesniej do sieci). jeremy Wbite skupia się dla wired.co na najmniejszym z nich – nowych słuchawkach PixelBuds, które być może zapowiadają technologie słuchania, które zdominuja przyszłość. Nowe słuchawki Google zapowiadają integrację z różnymi elementami sieci „internetu rzeczy” (w tym wypadku przede wszystkim Google Assistant). Ich najciekawsyzm elementem jest jednak wykorzystanie mocy obliczeniowych Google translate do tłumaczenia tekstu w czasie rzeczywistym. White widzi tu zapowiedź wyścigu ku wykorzystaniu systemów AI do stworzenia audialnego języka uniwersalnego. System uruchamiany dotknięciem słuchawki jest zintegrowany z telefonem, tłumaczącym z kolei słowa wypowiadane przez użytkownika PixelBuds. White dostrzega w dążeniu Google możliwość audialnej reorientacji używanych przez nas technologii – zdominowania wizualnej komunikacji poprzez ekran komputera / smartfonu komunikacja głosową.
http://www.wired.co.uk/article/google-pixel-buds-set-new-boundaries-for-hardware-opinion
6.
Dziesiątego lipca 2048 dopełni się jeden z największych projektów zmarłego w tym roku Erkki Kuranniemiego, pioniera muzyki elektronicznej, konstruktora insturmentów, jednego z pierwszych muzyków, którzy eksperymentowali z neuromuzyką. Ale też twórcy filmów eksperymentalnych oraz futurologa. 10.07.2048 uruchomione zostanie archiwum materiałów gromadzonych przez Kuranniemiego za życia z myślą o pośmiertnym „uploadowaniu siebie” do komputerowego systemu. Lorenza Pignatti opisuje projekt Kuranniemiego umieszczając do w szerokim kontekście jego twórczości, a także np. projektu 2045 Initiative Raya Kurzweila, projektu dokonania transferu ludzkich umysłów do sieci w celu osiągnięcia cyber-nieśmiertelności.
http://www.e-flux.com/journal/85/155474/experiments-in-eternity-erkki-kurenniemi/
7.
2045, 2048 – w tym tygodniu oczywiście kończymy na roku 2049 i „Blade Runnerze” (ciekawe, że dystrybutor zrezygnował z „Łowcy Androidów”). Z okazji premiery sequela (od razu zdradzamy, że radakcja jest zadowolona) ukazał się szereg tekstów na temat dzieła Riddleya Scotta, a także muzyki skomponowanej do filmu przez Vangelisa. Nick Soulsby napisał dla Vinyl Factory bodaj najlepszy z nich, opisujący znaczenie dzieła Vangelisa oraz pogmatwaną historię jego wydania (równie zawiłą, co historia powstania kilku wersji samego filmu). Z kolei FACT Magazine przygotował na temat znaczenia materiału Vangelisa krótki film.
https://thevinylfactory.com/features/blade-runner-soundtrack/
(am, jz)