Maryanne Amacher archiwum

Hyōshigi, antropocen i dziadocen. Relacja z 20. Sacrum Profanum w Krakowie, 2.09-11.09.2022

Siłą Sacrum Profanum jest jego różnorodność. To „eksperyment i alternatywa, rock i metal, jazz i awangarda, swobodna improwizacja i muzyczna medytacja, drone i ambient, elektronika i techno” – pisze jego kurator. Podczas festiwalu litewski minimalizm i rumuński spektralizm sąsiadowały z awangardowym jazzem. Muzyczny hołd Thomasa Ankersmita dla pionierki muzyki elektronicznej – Maryanne Amacher – którego sensem jest akt słuchania, prezentowany był obok nowej kompozycji na głos, live electronics i wideo Piotra Peszata o zabarwieniu politycznym.

Prasówka 16.09.2019

1. Tę prasówkę zaczynamy wymarzonym otwarciem: czy można sobie wyobrazić coś lepszego niż porównanie dwóch relacji z zaprzyjaźnionego festiwalu Sanatorium Dźwięku, […]

Intro

Czyny i rezonanse Wielość definicji i interpretacji towarzyszy próbom zakreślenia zarówno gatunkowych, jak i historycznych ram sound artu. Dowodów mieliśmy sporo: czy to […]

Prasówka 27.05.2017

Zapraszamy do nowej odsłony naszej cyklicznej  rubryki, w której prezentujemy najciekawsze znalezione przez nas w internecie teksty dotyczące muzyki współczesnej oraz sound […]