Otóż najpopularniejszym utworem autorstwa Trzaskowskiego na platformie Spotify nie jest ani „Wariacja na temat Oj tam u boru” z albumu „Seant” (9380 odtworzeń), ani kompozycja „Synopsis” z debiutanckiej płyty kwintetu (11680 odtworzeń), a utwór „Moonset 2” (83607 odtworzeń) i inne kompozycje niejakiego Andre Tschaskowskiego.
Kontynuując zapoczątkowaną rok temu tradycję, prezentujemy drugą edycję odredakcyjnych rekomendacji i podsumowań magazynu „Glissando”. W tegorocznej odsłonie symbolicznie rezygnujemy z sygnowania podsumowania hasłem „wrapped” […]
Paweł Mykietyn: Mam pewną tendencję do racjonalizowania, chociaż tak naprawdę każdy z nas ma tendencję do racjonalizowania rzeczywistości, czyż nie? Paweł Wakarecy pisał kiedyś pracę na temat zmiennych w grze na fortepianie mając na uwadze jakość dźwięku. Na czym to polega, że ktoś ma genialny dźwięk, a ktoś fatalny. Piotr Anderszewski ma genialny dźwięk, ale są inni pianiści, którzy już tego dźwięku nie mają, bo wiadomo; na klarnecie wynika to z naszego aparatu i tak dalej, ale na fortepianie jest po prostu klawisz. Wakarecy tak mądrze to zredukował do matematycznej figury, że właściwie jedyną zmienną na fortepianie jest prędkość młoteczka, który uderza w struny. Od tego jakoby wszystko zależy. To niesamowite, że Anderszewski gra takim dźwiękiem, a ktoś inny spróbuje zagrać i to nie brzmi tak dobrze. Jedyną zmienną jest ten młoteczek. Jakbyśmy tak chcieli matematycznie powiedzieć, to muzyka to są herce na sekundy, prawda? Znaczyłoby to, że są to właściwie drgania powietrza. Czyli jedną zmienną jest to, co drga, a drugą zmienną to, w którym momencie drga. Można powiedzieć, że muzyka składa się z dwóch elementów, z czego jednym z nich jest czas.
Swego czasu intensywnie zajmowałem się twórczością Petera Greenawaya – do dziś fascynują mnie jego transmedialne eksperymenty i poszukiwania estetyki nowego post-filmowego […]
Michał Tomczak: Jak wspomniałem w pierwszej części relacji, Totentanz można uznać za centralną kompozycję 65. Warszawskiej Jesieni, dlatego też kolejne połączenia również będą wychodzić od kompozycji Ryterskiego. Tym razem aspektem splatającym utwory jest szeroko pojmowana sceniczność, rozumiana zarówno jako ogólna „widowiskowość”, jak i „eksperymentalność” w traktowaniu estrady.
1. Podtrzymując tradycję zaczynamy od #gościnnychwystępów – tym razem Jan Topolski na łamach „Dwutygodnika” zagłębia się w osiągnięcia polskiej muzyki filmowej […]
1. Na pierwszy ogień tradycyjnie idą #gościnnewystępy. Jeżeli wątki muzyczne w „Didaskaliach”, to tylko Justyna Stasiowska – kierowani żelazną logiką, odsyłamy […]
„W ten sposób rozpływasz się w powietrzu” – już od pierwszych sekund Climate of Hunter wyprowadza słuchacza na pustkowie. Otwiera niemal […]
1. W tym tygodniu zaczynamy od słuchania miasta, które z pozycji antropologicznych charakteryzuje tekst Shannon Mattern pt. Urban Auscultation; or, Perceiving […]
Zainspirowany zeszłoroczną relacją Piotra Tkacza z Nowych Horyzontów, postanowiłem w tym roku uważniej posłuchać filmów pokazywanych na festiwalu IFFR w Rotterdamie. To jedna […]
