„Teatr muzyczny” jest określeniem, które najlepiej pasuje do większości rzeczy, które robię. Oczywiście teatr silnie zakorzeniony w muzyce współczesnej. [...] Każdy mój utwór, może w różnym stopniu, jest teatralny.
Stresuję się. Jan Topolski: Dlaczego? Bo to jest trudne… JT: Wywiad? Trudno jest mówić o tym, co się robi. Czasem nie […]
Wioleta Żochowska: Zacznę od kwestii, która najbardziej mnie nurtuje od ostatniej Warszawskiej Jesieni. Czy spodziewałaś się tych wszystkich komentarzy i wiadomości […]
Formy żeńskie Jan Topolski: Kurz po premierach opadł, streamy osiadły w sieci. Może to dobry czas na podsumowanie polskich utworów, zaprezentowanych […]
Marta Konieczna: Zdaje się, że lubisz wprowadzać swoich odbiorców w ciemność? Kuba Krzewiński: Bardzo chętnie. Black of Granule (2012) wiąże się […]
The words “Warsaw Autumn is a brand” accidentally fall into my ear when I pass a chatting group during a break between the concerts. […]
Jimmy Smith’s flourishes on the Hammond organ; Herbie Hancock’s and Chick Corea’s experiments with the Rhodes piano; Jon Lord playing […]
Bez autentyczności nie ma prawdy, bez prawdy nie ma otwartości, bez otwartości nie ma dialogu. Dlatego tak trudno czasem o dialog. […]
Brzmienie XX-wiecznej klasyki wypełniło jubileuszową edycję festiwalu od dziesięciu lat łączącego muzyczne skrajności – tradycję i awangardę. Szczycący się kreatywnością i otwartością na eksperymenty festiwal, w tym roku zrobił zdecydowany krok w tył, kierując uwagę na największe nazwiska powojennych modernistów. Organizatorzy patrząc w przeszłość i w niej poszukując odpowiedzi na pytania o stan muzyki najnowszej, zderzyli wielkie idee kompozytorskie i umieścili je we współczesnych kontekstach. Ramę programu stanowiły proste dychotomie: metafizyczne – naukowe, sacrum – profanum, stare – nowe.
Czyny i rezonanse Wielość definicji i interpretacji towarzyszy próbom zakreślenia zarówno gatunkowych, jak i historycznych ram sound artu. Dowodów mieliśmy sporo: czy to […]
