Prasówka 1.11.2022
W pierwszej mówionej odsłonie cyklu Natalia Górecka i Piotr Tkacz-Bielewicz przeglądając prasę („Ruch Muzyczny”, „Czas Kultury”, „Replikę”, „Kronosa”, „Odrę”) zahaczają m.in. […]
glissando archiwum wpisów
Sceny różne ujęcia. Warszawska Jesień 2022 (2/3)
Michał Tomczak: Jak wspomniałem w pierwszej części relacji, Totentanz można uznać za centralną kompozycję 65. Warszawskiej Jesieni, dlatego też kolejne połączenia również będą wychodzić od kompozycji Ryterskiego. Tym razem aspektem splatającym utwory jest szeroko pojmowana sceniczność, rozumiana zarówno jako ogólna „widowiskowość”, jak i „eksperymentalność” w traktowaniu estrady.
Czasie – zwolnij! Chwytanie nieuchwytnego. Wrażenia z Canti Spazializzati #11 we Wrocławiu, 08.10.2022
Wrocławskie Pola Irygacyjne zabrzmiały po raz kolejny, choć w innej niż dotychczas formule. Skupione wokół tego rozległego podmiejskiego obszaru działania kolektywu […]
Poszła fama, że rozstawiam wszystkich po kątach. Rozmowa z Anną Sową
„Teatr muzyczny” jest określeniem, które najlepiej pasuje do większości rzeczy, które robię. Oczywiście teatr silnie zakorzeniony w muzyce współczesnej. [...] Każdy mój utwór, może w różnym stopniu, jest teatralny.
Glissando #Iran: call for works
Magazyn o muzyce współczesnej „Glissando” zaprasza do współtworzenia multimedialnej edycji numeru dotyczącego muzyki Iranu oraz diaspory irańskiej na świecie. Zachęcamy do nadsyłania […]
Szukając połączeń. Warszawska Jesień 2022 (1/3)
Chociaż tegorocznej Warszawskiej Jesieni patronowało hasło „połączenia”, związki pomiędzy poszczególnymi wydarzeniami i samymi utworami bywały trudne do zidentyfikowania. (...) Program festiwalu był wyjątkowo niespójny, co niekoniecznie musi być wadą, jednak po wybranym przez organizatorów motywie można było oczekiwać znacznie wyraźniejszych związków i jakiejkolwiek koherentności. Hasło w zamyśle mogło odnosić się tylko do wyraźniejszego udziału kompozytorek_ów ukraińskich, co miało być wyrazem solidarności z objętą wojną Ukrainą. Mimo wyraźnych niespójności w programie, podjęliśmy wyzwanie i spróbowaliśmy znaleźć wszelkie „połączenia” pomiędzy tegorocznymi wydarzeniami i kompozycjami.
Kontrowersyjna ergonomia. Rozmowa wokół projektu „Vitriolum” Wojciecha Rusina i Spółdzielni Muzycznej
Termin wykonawstwo historyczne jest już ugruntowany. Może to więc czas, by zająć się wykonawstwem spekulatywnym? Tylko czy spekulacje na temat […]
Prasówka 12.10.2022
1. Podtrzymując tradycję zaczynamy od #gościnnychwystępów – tym razem Jan Topolski na łamach „Dwutygodnika” zagłębia się w osiągnięcia polskiej muzyki filmowej […]
Gdzie jesteś dźwiękowa reportażystko_to? Audionomia 2022 – konieczność pracy u podstaw i dźwiękowe wyznanie wiary
Tik – tik tik – tik tik – tik Za nami godziny intensywnego słuchania. Opuszczamy na chwilę Nadbałtyckie Centrum Kultury […]
Hyōshigi, antropocen i dziadocen. Relacja z 20. Sacrum Profanum w Krakowie, 2.09-11.09.2022
Siłą Sacrum Profanum jest jego różnorodność. To „eksperyment i alternatywa, rock i metal, jazz i awangarda, swobodna improwizacja i muzyczna medytacja, drone i ambient, elektronika i techno” – pisze jego kurator. Podczas festiwalu litewski minimalizm i rumuński spektralizm sąsiadowały z awangardowym jazzem. Muzyczny hołd Thomasa Ankersmita dla pionierki muzyki elektronicznej – Maryanne Amacher – którego sensem jest akt słuchania, prezentowany był obok nowej kompozycji na głos, live electronics i wideo Piotra Peszata o zabarwieniu politycznym.