Prasówka 27.09.2022
1. Zaczynamy już tradycyjnie od autorek związanych z naszym tytułem: interesujący portret Niny Fukuoki nakreśliła Wioleta Żochowska w artykule dla „Dwutygodnika”. Kwintesencją […]
glissando archiwum wpisów
Miary i formaty. Relacja z Control Room 4 w Gdańsku, 2.09-3.09.2022
Control Room to inicjatywa kameralna i niespieszna, nastawiona na odbiór w trybie „slow listening”. Zeszłoroczna, dwudniowa edycja odbywała się w sali głównej Ratusza Staromiejskiego i łączyła koncerty z wykładami. Tym razem centralny punkt programu stanowił jednodniowy koncertowy mini-maraton, który obejmował trzy projekty o radykalnie odmiennym podejściu do muzycznego czasu.
Prasówka 16.09.2022
1. Na start #występygościnne dawno tu nie widzianego red. Antoniego Michnika – który w przerwach między cyzelowaniem swojej rozprawy doktorskiej znalazł […]
Gdy sacrum przechodzi w profanum. Wrażenia z Sacrum Profanum: Interakcje w Krakowie, 25.08.2022
Przekraczamy kolejną granicę, łapiemy dystans, cieszymy się i to, co najważniejsze – wszystko odbywa się wspólnie. Zaraz po występie artyści mieszają się z odbiorcami, dołączają do rozmów. Zostają do końca, żegnają swoich gości. I to jest piękne.
Pożądana niekompletność. +/- 1000 fragmentów (dla) Ryoji Ikedy
Na początku przyszło mi do głowy, żeby zaproponować kwiz. Miała to być niezobowiązująca zabawa, łącząca w globalną pajęczynę rozmaitych pisarzy, teoretyków i artystów z japońskim twórcą – przez zestawienia w pary nieoznaczonych cytatów, z których należy wybrać, które słowa należą do Ikedy, a które do kogoś innego. Jednak zrezygnowałem z tego jakże krotochwilnego konceptu, bo przepisując wybrane cytaty zorientowałem się, że często drobny szczegół, wręcz jedno słówko, pozwala łatwo ustalić, że tego raczej Ikeda nie powiedział. Cóż, szkoda...
Nowa codzienność. Wrażenia z Kursów Nowej Muzyki w Bydgoszczy, 28.07-6.08.
Moment, gdy słyszysz skrzypienie drzwi i zastanawiasz się, czyj jest ten utwór. Kurs był zamknięciem się na dziesięć dni w innym świecie, w przestrzeni tak różnej od wszystkiego. „Usta milczą, dusza śpiewa, kochaj mnie”, które słyszysz w drodze na obiad tak bardzo kontrastuje z Twoją Nową Codziennością. Wychodząc z akademika czy uczelni muzycznej na ulicę, wchodzisz w inny świat.
Przemijanie czy ponadczasowość? Relacja z Sanatorium Dźwięku 2022
Droga do Sokołowska mijała mi na obserwowaniu gromadzących się na sejmikach bocianów, szpaków i grzywaczy. Inny świat rozpoczynał się już za […]
Między konkretem a chaosem. Rozmowa z Adamem Porębskim
MWŚ: Od czego zaczynasz w momencie, gdy tworzysz nową kompozycję? Wszystko zaczyna się od obsady, wydarzenia czy wykonawców. Muszę mieć dużo […]
Prasówka 23.08.2022
1. Gratka dla miłośników field recordingów i soundscape’ów. Jako 26. zeszyt „Prac Kulturoznawczych” ukazał się zbiór tekstów anglojęzycznych pod hasłem Sensitive Sound […]
Czarny (s)pokój. Wybrane premiery galerii dźwiękowej w gdańskiej Kolonii Artystów
Czym jest Czarny Pokój? Najkrócej pisząc to galeria dźwiękowa, jednak takie sformułowanie w żaden sposób nie oddaje ducha konceptu, jaki stoi za tym półrocznym ambitnym przedsięwzięciem Sylwestra Gałuszki w gdańskiej Kolonii Artystów. W aspekcie fizycznym to wydzielona przestrzeń, zbudowana na podstawie kwadratu o boku 4 metrów i wyposażona w kwadrofoniczny system audialny (cztery głośniki ustawione są na planie plusa). We wnętrzu – wyciemnionym i wygłuszonym – znajdziemy ciężkie kotary, miękką wykładzinę, niewielkich rozmiarów sofę i… nic więcej.