Na tegorocznym Sacrum Profanum czas zatrzymał się, zachęcając do chwilowego zawieszenia indywidualnej percepcji i zanurzenia w świecie aury wyłaniającej się z prezentowanych historii i towarzyszących im dźwięków. Nie chodziło o to, aby zbadać jakieś zjawisko przez pryzmat tytułowego motywu, a kreować alternatywne wymiary przeżycia estetycznego dzięki ułożeniu różnych elementów programu w intrygującą całość.
To nie będzie muzykologiczny wywód o tym, że Lutosławski pisał też piosenki.
W ogóle myślę o muzyce w kontekście tkaniny i faktury. Ale nie faktury w kontekście muzycznym, tylko namacalnym, potocznym rozumieniu – takiej, jak ma dywan albo zasłona. To dla mnie bardzo ważne, podobnie jak praca z gestem.
1. Zaczynamy przegląd prasy od pakietu #gościnnychwystępów redaktorów Topolskiego i Tkacza-Bielewicza na łamach „Dwutygodnika”. Piotr Tkacz-Bielewicz przedstawia nowy album grupy Opla […]
Po latach zawodowych kompromisów mój przyjaciel zdecydował, że stawia wszystko na jedną kartę: poświęci się pisaniu muzyki. W podjęciu decyzji pomogło mu jednak stypendium. Wsparcie finansowe oraz zamówienie nowego utworu stwarza sprzyjające warunki, by walczyć o swoje. Ze stypendiami, masterclassami czy callami często wiąże się kluczowe kryterium – wiek.
Chociaż tegorocznej Warszawskiej Jesieni patronowało hasło „połączenia”, związki pomiędzy poszczególnymi wydarzeniami i samymi utworami bywały trudne do zidentyfikowania. (...) Program festiwalu był wyjątkowo niespójny, co niekoniecznie musi być wadą, jednak po wybranym przez organizatorów motywie można było oczekiwać znacznie wyraźniejszych związków i jakiejkolwiek koherentności. Hasło w zamyśle mogło odnosić się tylko do wyraźniejszego udziału kompozytorek_ów ukraińskich, co miało być wyrazem solidarności z objętą wojną Ukrainą. Mimo wyraźnych niespójności w programie, podjęliśmy wyzwanie i spróbowaliśmy znaleźć wszelkie „połączenia” pomiędzy tegorocznymi wydarzeniami i kompozycjami.
1. Zacznijmy od podwójnej porcji #występówgościnnych. Na pierwszy ogień niechaj pójdzie tekst Jana Topolskiego na łamach „Dwutygodnika”. Nasz Szanowny Naczelny […]
Wioleta Żochowska: Zacznę od kwestii, która najbardziej mnie nurtuje od ostatniej Warszawskiej Jesieni. Czy spodziewałaś się tych wszystkich komentarzy i wiadomości […]
Nie mogłabym wyobrazić sobie bardziej zaskakującego momentu na publikację „Glissanda” poświęconego internetowi niż pandemia – czasu, kiedy puls muzyki wykonywanej […]
The words “Warsaw Autumn is a brand” accidentally fall into my ear when I pass a chatting group during a break between the concerts. […]
