Mikrotonowe odkrycia. Wrażenia z występu Phila Niblocka i Katherine Liberovskayi, 17.08.2023
Phil Niblock, obchodzący w tym roku swoje 90. urodziny (sic!) to bywalec festiwalu Audio Art (sześć występów) i ogólnie polskich imprez (m.in. […]
glissando archiwum wpisów
So much is happening at the same time. Interview with gamut inc
Piotr Tkacz-Bielewicz: If you could choose a year that you were born in – which would that be and also where? […]
Czyj Survival? Przegląd Sztuki Survival 2023
Punktem wyjścia dla tekstu jest Przegląd Sztuki Survival. W miarę zbierania myśli uświadomiłem sobie, że konstrukcja całego wydarzenia odzwierciedla pewien powtarzający […]
Muzyka w gabinecie luster – o twórczości Bernharda Langa
Z nazwiskiem austriackiego kompozytora Bernharda Langa (1957) wiąże się nieodłącznie skojarzenie z jego oryginalną filozofią muzyczną, której głównym zagadnieniem jest, mówiąc […]
Druga fala z głoś/nika
Oto i oczekiwana druga fala z głoś/nika, kolejnego naszego audialnego numeru. Tym razem czeka Was: wycieczka w przeszłość przenośnych słuchawek, czyli postautentyczne pejzaże […]
W jak Wspólnota
Jeśli miałbym wskazać, czego przede wszystkim nauczył nas feminizm w ciągu ostatnich 15 lat, to tego, że w relacjach istnieją granice, które […]
Prasówka 8.08.2023
1. Przegląd prasy rozpoczynamy od #występówgościnnych, w ramach których nasz redaktor Piotr Tkacz-Bielewicz na łamach „Ruchu Muzycznego” relacjonuje, wnikliwie przyglądając się […]
„Tu była muzyka”. O dźwiękach na wystawie scenograficznej. Praskie Quadriennale 2023
Niniejszy tekst idzie na przekór tendencji pomijania aspektów muzycznych i dźwiękowych w percepcji materialnych substratów teatru. Za przedmiot bierze z kolei niedawno zakończone Praskie Quadriennale (PQ) – kolejną edycję cyklicznego wydarzenia o charakterze ogólnoświatowym poświęconego najnowszym trendom w sztuce scenograficznej i współczesnym sposobom kształtowania przestrzeni teatralnych.
„O” jeden nawias za daleko
Są trzy problemy z tekstem, na który tu odpowiadam. Po pierwsze Autor uzurpuje sobie prawo, żeby porównywać swój los wprost do ofiar wojny i ludobójstwa (tych sprzed 80 lat, nie aktualnych). Po drugie obwinia krytykę muzyczną o to, że odkąd ją uprawia, balansuje na granicy śmierci. Po trzecie, i to jest właśnie o jeden nawias za daleko, miał czelność moją współautorkę Monikę Żyłę pouczać na temat swojej koncepcji postapokaliptycznej kultury g..łtu – czy może cudzej koncepcji, pod którą raczył się podpisać.
Pierwsza emisja głoś/nika
Dziś ujawniamy pierwszą odsłonę audialnego numeru głoś/nik. Znalazły się tu podcasty i audio papers: Doroty Błaszczak o głosach znalezionych na skrawkach taśmy […]